Την ίδια στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αγωνίζονται για την ελεύθερη μετακίνηση τους και ενάντια στην Ευρώπη Φρούριο, βάζοντας την ίδια τους τη ζωή σε κίνδυνο, μια γυναίκα – μετανάστρια, η Σανάα Ταλέμπ, αγωνίζεται για την ελευθερία της. Αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που επιφυλάσσει η Ευρώπη φρούριο και η ελληνική πραγματικότητα σε αυτούς και αυτές που τα καταφέρνουν στο ταξίδι της μετανάστευσης.
«Η 33χρονη Σανάα Ταλέμπ από το Μαρόκο ζει στην Ελλάδα εδώ και 16 χρόνια και εργαζόταν σε μαγαζί του κέντρου της Αθήνας. Μετά από 6 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελληνικού στις 4/10/2015 της ανακοίνωσαν την απόφαση του διευθυντή τμήματος Αλλοδαπών Αττικής για παράταση της κράτησής της άλλους 3 μήνες.
Στις 5/11/2015 ενώ της είπαν ότι θα αφεθεί ελεύθερη, την μεταφέρουν με χειροπέδες στο υπόγειο πάρκινγκ του Τμήματος Αλλοδαπών της Π.Ράλλη και στη συνέχεια μετά από ώρες στο αεροδρόμιο Ε. Βενιζέλος, όπου εκεί καταλαβαίνει ότι την προόριζαν για απέλαση. Η Σανάα αντιστέκεται αν και δεμένη με χειροπέδες και αφού την χτυπούν άγρια, την γυρνάνε στην Π.Ράλλη και της φορτώνουν τις κατηγορίες της απείθειας και φθοράς ξένης περιουσίας (καταστροφή περιπολικού).
Έχει μεταφερθεί ως τώρα τρεις φορές στα δικαστήρια, στις 9/11/2015 στις 17/11/2015 και στις 26/1/2016 αλλά και τις τρεις φορές η υπόθεσή της πήρε αναβολή, με την τελευταία για την 1η Μαρτίου του 2016.»1
Η Sanaa αφέθηκε ελεύθερη μετά από 15 μήνες εγκλεισμού μέχρι να
εξεταστεί το αίτημα ασύλου της. Σε όλο αυτό το διάστημα έχει κάνει αγώνες είτε με άλλες συγκρατούμενες είτε μόνη, με απεργίες πείνας και αποχές συσσιτίου, διεκδικώντας την ελευθερία της.
Μακριά από τα φώτα του δράματος των προσφύγων και την λεγόμενη προσφυγική κρίση, το ελληνικό κράτος έρχεται να επικυρώσει την εκμετάλλευση στην οποία υπόκεινται οι μετανάστριες τα τελευταία 30 χρόνια στην ελληνική κοινωνία, μέσω της παρανομοποίησης και της απέλασης. Η παρανομοποίηση των μεταναστριών δεν είναι απλά μια κρατική πολιτική – είναι μια κοινωνικά νομιμοποιημένη καθημερινότητα που επιφυλάσσει ένα μέρος της κοινωνίας για ένα άλλο. Γιατί για να κάνεις τις διάφορες υποτιμημένες δουλειές, φθηνά, χρειάζεται να υποτιμάται και η ύπαρξη σου, και εδώ κράτος και κοινωνία, χέρι – χέρι παραδίδουν μαθήματα υποτίμησης. Και αν παλιότερα κομμάτι αυτής της υποτίμησης αφορούσε καταρχάς τις γυναίκες, σήμερα πλέκεται μια σύνθεση μικροεξουσιών που βασίζεται στη διπλή υποτίμηση, γυναίκα – μετανάστρια, γύρω από τις εργασίες που εξασφαλίζουν την κοινωνική αναπαραγωγή της ελληνικής οικογένειας. Η Σανάα Ταλέμπ αποφάσισε να αμφισβητήσει της νομιμοποίηση της υποτίμησης της και να αγωνιστεί ενάντια στην απέλαση της.
Τώρα πια έχουν σταματήσει οι «σειρήνες» του ανθρώπινου δράματος και οι κυβερνόντες προσπαθούν να σπάσουν των αγώνα των μεταναστών με κάθε μέσο. Η διαχείριση των μεταναστών ξεδοντιάζεται από το ανθρωπιστικό της προσωπείο και ωμά μετακινεί, διαχωρίζει, εξαθλιώνει τους μετανάστες και τις μετανάστριες, προκειμένου να είναι διαχειρίσημοι. Όσο δεν σπάμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι αυτήν την παρανομοποίηση και την υποτίμηση στην καθημερινότητα μας και όσο αφήνουμε την Σανάα Ταλέμπ μόνη εντείνουμε την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Αφήνουμε το χώρο σε αυτούς που επιλέγουν να πατήσουν στην υποτίμηση των άλλων και στο κράτος να στήνει το πλέγμα των μικροεξουσιών που εξασφαλίζουν την κυριαρχία του.
Στις 31/5 δικάζεται επειδή αντιστάθηκε στην προσπάθεια βίαιης απέλασης της. Στεκόμαστε στο πλευρό της Σανάα Ταλέμπ. Να σταθούμε η μία δίπλα στον άλλο απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταπίεση.
1 Από το κείμενο της Κατάληψης Σινιάλο / Σανάα Τάλεμπ: Η διωκόμενη μετανάστρια που πολεμάει την απάθεια και τη μοιρολατρία / https://sinialo.espiv.net/